In de zomer van 2019 zag ik een standbeeld in Ilfracombe van “Kate”, een meisje dat van de klif was gevallen en verdronk in de zee. Ik maakte er een ballade over en deze heb ik midden januari 2021 opgenomen met Peter Wassenaar en Frenk van Meeteren. (Dit vond ik over haar bij Google: “Ekaterine (Kate) FrolovBorn Moscow, 23rd December 1986A beautiful girl, full of life and energy, whotragically fell to her death from Hillborough,19th July 2000This statue was commissioned by her familyand dedicated to her memory.””KATE23:12:1986 – 19:07:2000’You are always with us'”Memorial to 14 year old Russian girl who fell to her death in fog whilst studying English in the town)
IK HOU VAN DE ZEE (de ballade van Kate)
Als kind hield Kate al van de natuur
zij was daar altijd elke dag ieder uur
Zij hield van de vogels de vlinders de vissen
en ook van de bloemen, rozen, narcissen.
En als zij haar stadje verliet
dan zong zij dit vrolijke lied:
Ik hou van de zee, ik hou van de zee,
oh wind neem mij mee, oh wind neem mij mee.
Kate bracht haar dagen door aan de kust,
een energiek meisje vol levenslust.
Zij groeide op tot een jonge vrouw.
bleef haar liefde voor de zee trouw.
Ze ging weer op weg Het mistte die dag:
“Ik zeg de zee vandaag goedendag.”
Zij was 14 jaar een meisje, een kind,
zij werd gedragen door zee en door wind.
Ze liep naar de kust bij hevige mist
Ze raakte verdwaald zodat ze niet wist
waar ze naartoe ging of waar dat zij was.
Ze kwam bij een clif die erg steil was.
Zij stond bij de zee op een rotsige berg.
De kracht van de wind daarvan had zij geen erg.
Hij tilde haar op nam haar mee, nam haar mee.
En zo werd zij een, ——een met de zee.
